Dziewiętnaście: Tote Tiere

♪♫♪♫♪♫

Gdy Dawid wyszedł z domku, a Janek został sam z Richardem, Ziobro dostał jakby olśnienia. Jakieś niewyraźne przebłyski pamięci, obrazki, których nie był w stanie do siebie dopasować zaczęły pojawiać mu się przed oczami. Z tego wszystkiego jeszcze bardziej rozbolała go głowa, nawet druga aspiryna, którą doradziła mu Goździkowa, naczelna specjalistka od migren, nie pomogła.

- Rysiek, powiedz mi - Zaczął, uchyliwszy okno. O tak, świeże, lodowe powietrze było jak zbawienie w tej chwili. Jak... jak wkładki dla Freunda albo bułka z bananem dla Małysza. - Czy my jeszcze razem balowaliśmy? Znaczy wiesz, już po tym jak panna odesłała cię z kwitkiem?

Freitag pokiwał głową, po czym zaraz się skrzywił. Zabolało!

- Przyszedłeś do nas. - Potwierdził, omiatając wzrokiem pomieszczenie. Zrezygnowany porwał ze stolika mannerową chustę Dawida, otworzył okno, zebrał z parapetu śnieg, uformował go w kulkę, zamotał ją w materiał i tak przygotowany kompres, przyłożył do swojego czoła. - O wiele lepiej. Czuję się, jak przepuszczony przez wyżymaczkę

- Ja też...

- Zupełna niemoc. A tu jeszcze konkurs trzeba wygrać, scheisse.

- Jak dobrze, że mogę się rąbnąć w kącie. Przynajmniej jeden pozytyw zjebanych kwalek.

- Richi, tutaj jesteś.

Skoczkowie ostrożnie podnieśli głowy. W drzwiach stał zafrasowany Wank. Jego zmarszczone brwi i pionowa bruzda przecinająca czoło, ewidentnie świadczyła o tym, że Wieżowiec usilnie nad czym myślał.

- Mam wrażenie, że o czym zapomnieliśmy.

Teraz i Richard zmarszczył brwi. Po chwili zamyślenie ustąpiło miejsca zaskoczeniu, a z jego ust wyrwało się siarczyste przekleństwo.

- O kurwa, Wellinga...

***

- Kurwa, wbijamy do Niemców! - Janek dał lajka Richardowi, w międzyczasie posyłając Dejviemu błagające spojrzenie. - Też chcę pozjeżdżać sobie na balustradzie.

- Jeśli chcesz obić sobie co nieco - Pointner zaśmiał się gdzieś w tle, zaglądając przez ramię Jana i oceniając zdjęcie szalonego Niemca.

- Alex ma rację, trzeba chronić... no wiesz. Ty chociaż masz już potomka. - Dawid posłał w stronę przyjaciela pocieszające spojrzenie. - Ja i Alex idziemy popatować z Hilde i... Hilde. Idziesz z nami?

Ziobro zastanowił się. Impreza z Hilde vs impreza z Freitagiem, jak żyć? W normalnej sytuacji wybrałby patę z Tumem, to chyba oczywiste. Ale po dzisiejszej nocy, ekstremalnych wyścigach po supermarkecie i dziwnych śledztw godnych Sherlocka, nie był pewien czy wytrzyma napięcie i stres, jakie wyznaczało spędzanie czasu z Hilde.

Zresztą Niemiaszki wydawały się być miłą alternatywą od pijanych Norów.

O Werterze, ile dałby za zjechanie po balustradzie!

- Idę do Piątka. Chodźta ze mną!

- Nie bądź nierozsądny. Tam jest Tom! Wiesz, ile można się od niego nauczyć? - Oczy Pointnera przypominały pięciozłotówki. Chyba serio napalił się na zgłębienie tajników dobrych melanży z mistrzem paty, Tomem Hilde.

- Właśnie, Alex ma rację. Poimprezujmy z Tomem.

- Ale... To się źle skończy, Dejvi. Przecież wiesz. - Ziobro zrobił wszystkowiedząca minę. - Nie chcę być jak wrzód na dupie, ale pamiętasz, jak się skończyło, gdy z nimi imprezowałeś? No kto cię musiał ratować, co?

Kubacki nadąsał się. Że też Jan musiał wyciągać tą sytuacją przy Pointnerze! Na litość apollowską, taki wstyd!

- Od czego są przyjaciele, jak nie od trzymania włosów, gdy rzygasz? - Fuknął.

Janek tylko przewrócił oczami.

- Okej, to idźcie sobie upaść moralnie, ale wiedz, że ja wam włosów nie będę potem trzymał! - Jasiek tupnął nogą, odwrócił się plecami i odszedł. Wolał spędzić noc na pleceniu warkoczyków Ryśkowi, niż pozbywać się człowieczeństwa razem z pewnym nieokrzesanym Norwegiem. Niech go Kruczek jeden ochroni przed tak niegodnymi i niecnymi czynami. Może i paty z Niemcami nie były tak efektowne, ale na pewno o wiele bezpieczniejsze. Przynajmniej nie musiał się martwić, że będzie płacić na kolejne dziecko.

Dawid obdarzył Jaśka drwiącym spojrzeniem, po czym odszedł razem z Pointnerem w stronę Hilde. Pff, znowu go zostawia i wybiera patę z innymi ludźmi, jakie to typowe! Jasne, Janek jest dla niego fajny tylko, wtedy, kiedy potrzebuje pogadać o swoich wiecznych depresjach lub kiedy jego ulubiony fotel znowu się zepsuł. Ale tak poza tym to ma lepszych przyjaciół, bardziej światowych i niegrzecznych, takich, z którymi może balować do rana.

A przecież, gdyby nie Jan, to Dawid właśnie spałby w swoim łóżku śniąc o jednorożcach!

Przyjaciele, oczywiście. A niech idzie w cholerę. Niech rzyga po ścianach i płodzi rozczapirzone dzieci. Ziobro mikstur antykacowych na pewno robić mu nie będzie.

Skoczek obdarzył jeszcze polsko-austriackich duet filuternie szczerzący się do Hildeł na wpół tęsknym spojrzeniem, po czym zapiął kurtkę i wyszedł z tłocznego klubu. Truchtem przemierzył drogę do hotelu, w którym nocowali Niemcy. Ucieszył się, gdy Richard nie odprawił go z kwitkiem, tylko ze szczerą radością poczęstował kieliszkiem jakiegoś bimberku. Janek z wdzięcznością przyjął kieliszek, po czym wychylił go szybko. Marzył o tym, by się porządnie narąbać. Chciał zapomnieć o tej nocy, o Dawidowych fochach, tańczącym Rune, intrygach Wanka i Freitagu, który stał przed nim w jakiś obciachowych spodniach, dziwnej kamizelce i donżuanowskiej koszuli. I te jego włosy...  Co za marna podróba Chopina! Czy Rychu słyszał kiedykolwiek o tym cudownym wynalazku, który nazywany jest nożyczkami?

- Nie wyszło ci z tamtą lasią? - Zapytał, sadowiąc się obok nadąsanego Sevika; gdzieś w kącie, z udręczoną miną siedział Wank i raz po raz posyłał błagalne spojrzenia w kierunku Freunda.

Freitag wykrzywił twarz w grymasie.

- Dała mi z liścia i poszła bajerować Sakuyamę.

- Dlaczego?

Niemiec zmieszał się, a jego twarz przyozdobił rumieniec wstydu. Już otwierał usta, gdy Janek go wyprzedził.

- Chyba nie chcę wiedzieć.

- Ej, Janko. - Z kąta odezwał się Andreas. Wyglądał na już mniej sfochanego, nawet uśmiechnął się lekko, a jego oczy zabłysnęły łobuzersko. - Ładne zrobiłem Richi'emu zdjęcie, co nie?

- Ja właśnie w tej sprawie. - Polak pokiwał głową. - Chciałem zapytać, co Ryśkowi odpieprzyło. Myślałem, że macie tu jakieś wyjebane w Kosmos najebongo, które przewyższa grzeszenie z Norwegami. Przychodzę, a tu spokój jak na trybunach w Ałmatach.  Tylko Freitag ubrany jak żigolo.

- Przegrałem zakład. - Długowłosy Niemiec pokiwał smętnie głową, ale nie minęło pół minuty, a na jego licach wykwitł uśmiech.  - Zresztą nie tylko ja.

Wank radośnie zaklaskał w dłonie.

- Wellinga nadal siedzi w tej walizce?

- Jakiej walizce?

- Nawet nie pytaj. - Freund po raz pierwszy od przybycia polskiego skoczka zabrał głos, przy okazji teatralnie wywracając oczami i okazując własną wyższość nad pomysłem swoich drużynowych kumpli. - Ci debile zrobili sobie z mojego pokoju melinę. Jak wkładki kocham, jedzie tam zdechłym zwierzątkiem, a moje łóżko zalane jest jakimś tanim spirytusem. Mam dość ich nieodpowiedzialnych pomysłów, oni tylko niszczą moje spokojne, uporządkowane życie! - Mężczyzna poczerwieniał ze złości. Zacisnął mocno pięści, łupiąc groźnie na Wanka. By powstrzymać atak agresji, myślał o wszystkich swoich wkładkach, które równo ułożone w przeszklonej szafie zdobiły salon jego mieszkania.

Jan oniemiał. Nigdy nie widział Freunda, tej chodzącej oazy spokoju w takim, co tu dużo mówić, wnerwie. Andreas musiał mu mocno zajść za skórę.

- Nie słuchaj go, przechodzi właśnie trudne chwile. - Richi machnął lekceważąco ręką. - Sevik, tylko spokojnie, bo się zapowietrzysz.

- Ta kradzież tak go wyprowadziła z równowagi. - Dodał Wank.

Severin prychnął głośno.

- Albo to, że jesteś pozbawionym kręgosłupa moralnego typkiem spod ciemnej gwiazdy.

- W każdym razie trochę piliśmy, a między kieliszkami zastanawialiśmy się nad tym, ile Janne Ahonen potrzebuje kostek milki, by się uśmiechnąć. Obstawiłem dziesięć, Wellinga trzy, a Wanki dwie tabliczki. - Richard bezwiednie pokiwał głową. - Wellinga myśli, że przez to, że został twarzą milki, ona lepiej smakuje, pacan.

- Naiwni, nie? - Wtrącił jadowicie Sev.

Wank przewrócił oczami.

- Poszliśmy do Aho i wmusiliśmy w niego czekoladę. Uśmiechnął się po dwóch i pół tabliczkach milki oreo, twardy typ. Byłem najbliżej, więc wygrałem. - Andreas uniósł ręce w geście zwycięstwa. - Zadania dla przegranych były proporcjonalne do błędów, dlatego przypałowe zdjęcie wrzucone na fejsa wystarczyło dla Ryśka. Zresztą wiesz, jaki jutro dostanie ochrzan od matki za alkoposty?

Janek z fascynacją słuchał historii Niemiaszków. Co za noc, co za przeżycia! Hilde na stówę nie poczęstował Dejviego tak pikantną historyjką, najpewniej rozwodził się nad striptizerkami, którym wtykał za majtki dwudziestki.

- Więc co się stało z Wellingą?

Wank i Freitag nie kryli satysfakcji.

- Może i jest z niego duży chłopczyk, ale do walizki Hofera się zmieścił. - Richard uśmiechnął się złośliwie. Każdy wiedział, że hejci swoich kolegów za to, że są wyżsi od niego, więc teraz, kiedy nadarzyła się okazja, by się zemścić, nie okazał litości.

- Co prawda musieliśmy wyciągnąć wszystkie fatałaszki Hofera i upchać Andi'ego, ale w sumie poszło gładko. Nawet założyliśmy na głowę, szyję i ręce Wellingi opaski Waltera. Szefuncio się zdziwi, hehe.

- Tumany. - Sev znowu prychnął, po czym podszedł do szafki i wyciągnął z niej jakieś bułgarskie wino.

- Sevi, jesteś tego pewien? - Zapytał z troską Janek. Nie mógł patrzeć, jak Freund się stacza. Przecież nawet własnej córce od małego tłukł, że Severin jest przykładem wszelkich cnót i wzorem godnym naśladowania. Jego córa tak wzięła sobie do serca polecenie bycia kopią Niemca, że zaczęłam gryźć wszystko, szczególnie lubując sobie wkładki taty.

No cóż, Ziobro miał nadzieję, że z tego jednak wyrośnie.

- Czy chociaż raz mogę się porządnie narąbać, ale tak żeby film mi się urwał? I żebym to nie ja was pilnował, ale wy mnie? Chociaż ten jeden, pieprzonyyyaaauułł mój język!!!

- Bozia pokarała za brzydkie słowa. - Wank zrobił mądrą minę.

- Nieważne. - Severin westchnął i znalazłszy korkociąg, otworzył wino. Przyłożył butelkę do ust, przechylił i łapczywie pił. Gdy stwierdził, że na razie wystarczy, podał butelkę Jaśkowi. - Pij. Bo te matoły nie zasłużyli.

Janek wzruszył ramionami i wziął kilka potężnych łyków.

- Cóż, my za to mamy wódkę. - Richi zaśmiał się.

- Idziemy zobaczyć, czy Wellinga jeszcze oddycha?

- Nie wiem, jak wy, ale ja idę trochę podensić i powyrywać. - Odrzekł całkiem poważnie Freund, na co oczy jego kumpli omal nie wyskoczyły im z orbit. Mateczko najdroższa, co nad Olympiaschanze czuwasz, miej go w opiece!

***********

 bang, mnie też poniósł melanż i Sevik wyrwał się spod kontroli. A niech ma ten jeden raz. :D No i kolejne cierpienia młodego Wellingi, nie ma chłopak ze mną łatwo.

I halo, jesteście? Bo ankieta wskazuje Was dwadzieścia, a komentarzach cisza :c