Siedemnaście: Prawda objawiona

♪♫♪♫♪♫

Dawid postanowił się przewietrzyć i nie tylko dlatego, że w domku zaczynało pachnieć wczorajszym Jankiem. Dosłownie minuty dzieliły Kubacki mózg od eksplodowania z nadmiaru wspomnień, a to zdecydowanie nie było fajnym uczuciem. Dlatego odetchnął z ulgą, gdy znalazł się na świeżym powietrzu. Mróz przyjemnie szczypał go w policzki, pobliska wrzawa zagłuszała wyrzuty sumienia, wszędzie pachniało grillowaną kiełbasą i piwem. Na chwilę Dzióbao mógł oderwać się od przykrej rzeczywistości.

Oparł się o ścianę domku, przemykając wzrokiem po rozgrzewających się skoczkach. Większość z nich wydawała się być skacowana i zmięta, zupełnie, jakby ktoś wyssał z nich życie.

H5, też jestem, jakbym przeszedł przez pół świata bez chwili odpoczynku.

- Dawidzie.

Kubacki spojrzał w bok. Skrzywił się, gdy jakiś przebłysk przeciął jego umysł.

- O nie.

Pointner zaśmiał się złowrogo, po czym począł przypominać Dawidowi o jego kolejnych grzeszkach...

******

- Matoł. No idiota. Jak Apolla kocham, głupszego to ze świeczką szukać. - Mamrotał pod nosem Dzióbao, krążąc wokół ławki, na której spoczywał Janek. - Żeby zostać wywalonym z tak prestiżowej i ą ę imprezy!

Fakt, zostali wyrzuceni za drzwi, niczym prostacy zdecydowanie odstający od wyważonych Francuzów. Winnym był tylko Ziobro, który a) żarł (a nie rozkoszował się!) wykwintny, francuski ser; b) za zachłannie pił drogie wino; c) opluł gospodarza przyjęcia, mówiąc do niego jakimś wiejskim slangiem. I teraz, przez tego głupka, stoją przed hotelem Francuzów, czując się jak odrzutkowie i osoby niegodne towarzystwa.

Dawid miał ochotę ukatrupić przyjaciela.

- Marzyłem o tym, by dostać się do wyższej sfery.

- Dudniąc tani bimber? - Zauważył ironicznie Janek. Miał dość gadaniny Kubackiego, w końcu nic wielkiego się nie wydarzyło. Nie z takich imprez wylatywali. - Zresztą i tak nie ma lepszych melanży niż u Prezesa.

Kudłaty westchnął głośno.

- Nic nie rozumiesz. - Warknął przez zęby i usiadł obok Janka, chowając twarz w dłoniach i myśląc nad tym, jakby tu z powrotem dostać się na to prestiżowe przyjęcie tylko dla wybrańców.

Tylko, że żaden sposób na to nie istniał. Albo jesteś KIMŚ i masz wstęp na przyjęcie, albo sorry kochany, idź godać tym wiejskim żargonem do podwórkowej hołoty.

- Nie możemy po prostu wrócić do naszego hotelu, napić się szampana z Pieterem, odpalić karaoke i trochę poskakać po meblach? - Zasugerował cicho Janek. Nie przejmował się tym "uniesieniem się" Ronana, póki nie dotarło do niego, ile akceptacja Francuzów znaczyła dla Kubackiego.

- Będziemy musieli. - Mruknął Dzióbi, odrywając dłonie od twarzy i wzdychając teatralnie. Miało być dostojnie, a wyszło jak zawsze.

- No weź, to nie będzie takie katastrofalne. - Ziobro trącił kumpla w bok.

- Wiem. Zawsze dobrze się z wami bawię, tylko... Janek, czy ja już zawsze będę pił jakiegoś tandetnego ruskacza zamiast alkoholi z najwyższych półek?

- Cóż, poczekaj, aż wygrasz TCS na przykład. Co w tym sezonie na pewno się nie zdarzy, rano będziesz jak trup.

- Kto wie, może kac mi pomoże.

- Oby.

Jednakże żaden z nich to nie wierzył; ranek nie będzie dla nikogo łatwy, więc nic nie przeszkadzało temu, by jeszcze trochę się zabawić.

***

Dejvi zapomniał już, jak polskie popijawy mogą być sympatyczne. Co prawda, zamiast przy winie i serach, siedział przy ojczystym piwie i śledziku, ale atmosfera była niewyobrażalnie ciepła. Ba, nawet Kot się nie fochał, tylko grzecznie pił wajcenka, przeglądając w telefonie zdjęcia jakiś lal. Dawid to rozumiał, w końcu każdy chciał mieć w swoim życiu tą jedyną petardę. W pewnym momencie jednak Maciek go zaskoczył. Wstał z krzesła, schował smartfona do kieszeni i dołączył do Jaśka i Pietera, którzy wyżywali się na karaoke. Brunet zabrał im mikrofon, zmienił piosenkę i po chwili wył kawałek z Titanica.

No kto by pomyślał, że Maciej to taki romantyk jest.

Kubacki musiał niestety opuścić występ Kota i iść otworzyć drzwi, do których ktoś dobijał się od kilku minut.

- A niech to Bardal przeklnie. - Wydusił tylko z siebie.

- No co? - Gość prychnął i przecisnął się obok Dawida, by wejść do pokoju. Jego przybycie zszokowała wszystkich, nawet Maciej przestał zawodzić. Przybysz uśmiechnął się tryumfalnie i położywszy na stole zgrzewkę Stiegli, rzekł:

- Co wy? Nigdy z Pointnerem nie piliście?

- A ma pan swoją chorągiewkę? - Zapytał nieśmiało Janek, po czym schował się za Żyłą.

Alex zaśmiał się rubasznie i wyciągnął zza pazuchy chorągiewkę, z którą, jeśli wierzyć plotkom, nigdy się nie rozstał.

- Natürlich. - I uderzył chorągiewką o ziemie.

Panowie Polacy patrzyli na to mini-przedstawienie jak zaczarowani, zupełnie jakby Pointner był iluzjonistą, który wyciąga z kapelusza królika albo przecina ładną panią na pół.

- Herr Alex, siadaj pan. - Dejvi podsunął austriackiemu eks-trenerowi krzesło, podał mu piwo, poczęstował śledzikiem. - Porozmawiajmy.

- Okej. O czym? O dziewczynie Apolla? Dobra sztuka.

Kubacki wywrócił oczami.

- O skokach.

- Phi. - Pointner prychnął, wykrzywiając twarz ironicznie. - Odkąd przeszedłem na emeryturę, nie zajmuję się skokami.

- Ale...

- Nie ma żadnego ale!

O kurdełko,  może skokami się nie zajmuje, ale autorytarny jest jak dawniej.

Dawid jednak postanowił nie popuszczać. W końcu obok niego siedział jeden z największych trenerów skoczków narciarskich, ojciec miliona sukcesów. Blondyn MUSIAŁ poznać jego złotą receptę na piękną karierę. Po chwili namysłu obrał więc inną strategię i najpierw chciał upić Alexa. Dlatego wyciągnął spod materaca swoją tajną broń.

- Polska Żubrówka. - Oznajmił, stawiając na stole wódkę. Podczas skocznego tournee zawsze miał ją przy sobie, bo nigdy nie wiadomo, kiedy uda mu się wygrać jakiś konkurs. A gdy już to zrobi, to będzie świętować jak należy, przy polskiej wódce, wśród najbliższych ziomków.

Aż mimowolnie się wzruszył.

- Więc co porabiasz na emeryturze? - Zapytał po pierwszej kolejce.

- Wajcenki pewnie popijasz. Przytyło ci się. - Zaśmiał się Żyła, na co Alex zarumienił się.

- Szukam kochanki, bo żona nie chce ze mną współpracować. Na razie nikogo odpowiedniego nie mogę znaleźć, ale jak już znajdę, to uwierzcie, spalę to, co nadprogramowe. - Austriak zaśmiał się, klepiąc się po brzuchu.

- Masz wymagania jak nasza Kotałka? - Zapytał z uśmiechem Janek.

- Też chcesz mieć jakąś petardę?

- Taką dwadzieścia na dziesięć?

- Pewnie nie znajdziesz, co Maciek?

- Oh, przymknijcie się. - I stało się, Kot zmarszczył czoło, tupnął nogą, strzelił focha. A było tak miło!

- A potem dziwicie się, że skaczecie średniawo. - Westchnął Pointner.

Yes! Alex się przełamał i zaczął gadać o skokach. Teraz będzie już z górki!, Dawid mentalnie zacierał dłonie.

- Skaczemy słabo, bo - Dzióbacki podjął wątek - Maciej jest niewyżyty seksualnie?

Facepalm ze strony Alexa. Coś poszło nie tak.

- Pominę fakt, że Łukasz traktuje was za łagodnie. - Austriak cmoknął z niezadowolenia, na co Dawid prawie dostał skrzydeł. Zaraz pozna prawdę objawioną, a potem droga do sukcesu będzie już krótka.

asdfghjkl;

- Nie wierzycie w siebie. Gdyby nie tylko Maciej, ale również wy, jego najbliższe otoczenie wierzylibyście w to, że on pozna i wyrwie petardę to by to zrobił.

- Czyli przez tych frajerów jestem singlem? - Foch Kota się pogłębił.

Pięknie. Teraz będzie chodził obrażony, co najmniej do Planicy.

- Jak to przełożyć na skoki? - Dawid nachylił się ku Pointnerowi. Z nerwów trząsł się, jak tłuszczyk na ciele biegnącego Apoloniusza.

- Uwierzcie, że możecie wygrywać. Jednocześnie nie wyciskajcie na siebie presji. Zwycięstwa przyjdą, trzeba tylko uwierzyć, skupić się i nie oglądać się na innych.

- To jest za proste. - Zaprotestował Ziobro

Pointner zmroził go wzrokiem, więc Jan, jakby skurczywszy się, zarumienił się po koniuszki uszów. Wziął do ręki flaszkę i, aby zamaskować własne zawstydzenie, zapytał:

- To co? Następna kolejeczka?

***

Pijany Pointner to dziwny Pointner. Były trener austriackich skoczków podrygiwał w rytm polskiego disco polo, śmiejąc się ze swoich nieśmiesznych sucharów i opowiadając anegdoty ze skocznego światka. W końcu dotarł do pijackiego poziomu, na którym człowiek przestaje się wstydzić i opowiada o swoich problemach.

- To już nie chodzi o to, że mam grzybicę. Raczej o to, że boję się, iż odstraszy to moje potencjalnie kandydatki na kochankę.

Albo:

- To jest przerażające, ale zaczynam czuć się, jak Tom Hilde. Zapuszczam włosy i ciągle myślę o seksie. No właśnie, przeleciałbym kogoś. Idziemy do klubu?

Dawid chciał odmówić, naprawdę. W końcu historia nie mogła zatoczyć koła (po raz trzeci), bo to mogło źle się skończyć. Jednakże miał do Alexa jeszcze trochę pytań, dlatego stwierdził:

- Może być fajnie.

I poszli do klubu.

*******

Kolejny bardziej przejściowy i bez większego sensu, ale dobra wiadomość jest taka, że do sezonu został mniej niż miesiąc i wtedy patogennej weny powinno być więcej <3

I nie wiem, jaką piosenkę wrzucić, więc wrzucam "Freaks". Byle do Zako. <3